دوستی خرده گرفته‌اند که حرکت‌های خیرخواهانه مانند بازیافت امید سبب افزایش مصرف نوشابه بین خانواده‌ها و به ویژه کودکان شده است تا اینگونه در بیشتری جمع‌آوری کنند و به عبارت دیگر این حرکت دلیلی برای مصرف بیش از حد نوشابه‌ها شده است. علی رغم سرانه‌ی مصرف بالاتر از حد استاندارد نوشابه در بین خانواده‌های ایرانی مطلب جدیدی نیست، و البته با این گونه بهانه‌گیری‌ها در سایر حرکات فرهنگی نیز آشنایی داریم، و عده‌ای که علاقه‌ای ندارند تغییری ایجاد کنند با این قبیل ایرادهای بنی‌اسرائیلی سستی خود را توجیه می‌کنند، ذکر چند نکته ضروری است:
- بازیافت امید مشوق تولید زباله‌ی بیشتر نیست، بلکه مروج رهاسازی زباله‌ی کمتر در طبیعت می‌باشد. در پشت این حرکت خیرخواهانه هدفی بزرگتر نهفته است و آن نهادینه کردن فرهنگ تفکیک و بازیافت زباله در جامعه است. امروز درهای بطری و فردا خود بطری‌ها و در نهایت تفکیک انواع زباله در مبدأ، هدف غایی است که بازیافت امید به دنبال آن است و چه بهتر که در راه نیل به این هدف، مشکلی از دوش هموطنی نیز برداشته شود.
- جمع‌آوری درهای پلاستیکی فقط منحصر به در بطری‌های نوشابه نیست، بلکه در کنار در بطری‌های نوشابه، در بطری‌های سایر نوشیدنی‌ها، در ظروف کرم، خمیردندان، دبه‌های ماست و... را نیز شامل می‌شود. بعلاوه در بازیافت امید هرگز تعداد در اهدایی ملاک نبوده است و همواره در تبلیغات ما تمرکز بر اصل تفکیک و بازیافت زباله بوده است و تأکیدی بر میزان دراهدایی نبوده است کما اینکه همیاران ما نیز هرگز در پی چنین هدفی نبوده‌اند و به ندرت میزان درهای اهدایی به صورت مورد به مورد اعلام گردیده است.
- با این وجود بایسته است به فرزندان خود هدف اصلی از جمع‌آوری در بطری‌ها را آموزش دهیم. ابتدا به خودمان و سپس به آنها بیاموزانیم که تفکیک زباله یک باید است که نفع آن به صورت مستقیم به خودمان و جامعه باز می‌گردد و چه آموزش و الگویی بهتر از این که خودمان نسبت به تفکیک زباله متعهد باشیم. کودکان را به تفکیک زباله و نه جمع‌آوری در بیشتر تشویق نماییم.
و در نهایت با طرح یک پرسش بی ربط اما پر از منظور این سخن را پایان می دهیم: آیا منطقی ست به دلیل کلاه برداری اینترنتی عده ای، استفاده از اینترنت را برای تمام مردم ممنوع کرد؟!